Activiteit
Wij zijn initiator en trotse partner van Erfgoed Tilburg
NS Werkplaats werknemers Jo Mastenbroek en Piet Schapendonk tijdens pauze
Nieuws
30-11-2020
Verhalentafel krijgt vaste plek in het TijdLab
‘'De Verhalentafel' met dertien persoonlijke verhalen van oud-medewerkers van de Voormalig Hoofdwerkplaats van de NS blijft in het TijdLab (Bibliotheek LocHal en Stadsmuseum Tilburg),’ zo schrijven de makers Bob Driessen en Sophie Tooten op Facebook. ‘We zijn apetrots en superblij!’ Eerder dit jaar lanceerden Driessen en Tooten een zogenoemde verhalentafel, een meubel met daarop een beeldscherm en een set van dertien foto’s die geprogrammeerd zijn door een chip aan de achterkant. Zodra de foto op de tafel wordt gelegd, speelt er een minidocumentaire af op het beeldscherm.
Omdat de programmamakers van het TijdLab, Desiree van Beurden en Petra Robben, het belang en de goede ontvangst van de Verhalentafel inzagen, besloten zij de interactieve verhalentafel op te nemen in de collectie verhalen van Stadsmuseum Tilburg. Met de makers is een overeenkomst afgesloten, zodat de verhalen geborgd zijn voor de toekomst. ‘En hoe trots zijn wij er op dat de Verhalentafel een vaste plek krijgt in het TijdLab. Hierdoor kunnen bezoekers van de LocHal kennisnemen van de bijzondere verhalen die schuil gaan achter deze voormalige NS-werkplaats, een markant stuk Tilburgs erfgoed,’ zo schrijft Desiree van Beurden. Stadsconservator Petra Robben onderkent het belang van de verhalen van de spoormannen en –vrouwen. ‘Tot nu toe voert het verhaal van Tilburg en de textiel de boventoon, maar er waren in de stad nog veel meer takken van nijverheid waar we trots op moeten zijn. Tilburg was niet alleen textiel.’
‘We zijn apetrots en superblij!’
- Bob Driessen en Sophie TootenOud-spoormedewerker Jan Wouters stelt dat met de Verhalentafel de LocHal, de NS Locomotieven Hoofdwerkplaats Tilburg verbonden zijn met de verhalen van de NS’ers en erfgetuigen, een term die eerder door Berny van de Donk werd gemunt. Jan Wouters komt regelmatig erfgetuigen tegen in of rond het spoorerfgoed en meent dan gemengde gevoelens te beluisteren. Want enerzijds zijn ze eigenlijk best trots op de positieve aandacht voor hún plek, en toch ook weemoedig over hoe diezelfde plek straks nooit meer hetzelfde zal zijn. Volgens Wouters hebben de spoormedewerkers hier ‘vele meters liggen’ en ‘bloed, zweet en tranen vergoten.’ Velen van hen zijn bereid en in staat die gemengde gevoelens om te zetten in een nieuwe betrokkenheid bij de plek waar ze hun sporen hebben liggen en hun sporen hebben verdiend. Dat begint volgens Wouters nu meer en meer te lukken. Waar veel erfgetuigen tot nu toe nog te vaak een bijrol vervullen in de vorm van een gastoptreden of als figurant, wordt deze nu doorbroken door het geven van een vaste bestemming aan de Verhalentafel in het TijdLab.
Ondanks deze overdracht is het verhaal blijkbaar nog niet afdoende verteld. Oud-spoorman Ad van Rijen is enthousiast: ‘Hartstikke goed, maar er moet nog meer te zien zijn op de Verhalentafel. Foto’s van werkzaamheden van anno 1970 in de verschillende afdelingen. Ik zorg voor de foto’s!’
Want enerzijds zijn ze eigenlijk best trots op de positieve aandacht voor hún plek, en toch ook weemoedig over hoe diezelfde plek straks nooit meer hetzelfde zal zijn
- Jan WoutersGerelateerde items